50 ஆயிரம் கோடி ரூபாயில் காவிரி பிரச்னைக்கு கலாம் சொன்ன தீர்வு!

காவிரி நீர் மீதான தமிழகத்தின் உரிமையை ஒவ்வொரு ஆண்டும் போராடிப் பெற வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறோம். ஆனால், ' இதற்கான தீர்வைப் பற்றி தமிழக, கேரள, கர்நாடக சட்டசபைகளில் பேசியிருக்கிறார் அப்துல் கலாம். அதை செயல்படுத்துவதற்குக்கூட ஆட்சியாளர்கள் தயாராக இல்லை' என்கிறார் அவரது அறிவியல் ஆலோசகர் பொன்ராஜ். 
காவிரி விவகாரத்தில் தமிழர்கள் தாக்கப்படுவதைக் கண்டித்து, இன்று மாநிலம் முழுவதும் எதிர்க்கட்சிகளின் பந்த் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. காவிரி நீர்வரத்து தாமதமானதால் டெல்டா மாவட்டங்களில் சம்பா சாகுபடி பொய்த்துப் போய்விட்டது. இதனால் பெரும் துயரத்திற்கு ஆளாகியிருக்கிறார்கள் விவசாயிகள். " காவிரி நீர் பிரச்சினை என்பது 42 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நீடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. இத்தனை ஆண்டுகளாக உச்ச நீதிமன்றமே இந்தப் பிரச்னையைக் கையாண்டு வருகிறது. இதைச் சொல்வதற்குக் காரணம், மத்திய அரசிடம் இருந்தோ கர்நாடக அரசிடம் இருந்தோ நமக்கு உரிய நியாயம் கிடைப்பதில்லை" எனக் கொந்தளிப்போடு பேசுகிறார் 'அப்துல் கலாம் விஷன் இந்தியா' அமைப்பின் வெ.பொன்ராஜ். இதுகுறித்து விரிவாகவே நம்மிடம் பேசினார். 
" தமிழ்நாடு, ஆந்திரா, கர்நாடகா மற்றும் கேரளாவில் உள்ள 31 அணைகளின் மொத்த கொள்ளளவு 51.59 பில்லியன் கனமீட்டர். இதுவரை, 23.50 பில்லியன் கன மீட்டர் (BCM) கொள்ளளவு கொண்ட அணைகளை கர்நாடகா கட்டியிருக்கிறது. முறையே, ஆந்திரா-17.123 பில்லியன் கனமீட்டர், தெலுங்கானா-2.921 பில்லியன் கனமீட்டர், தமிழ்நாடு-4.229 பில்லியன் கனமீட்டர், கேரளா- 3.829 பில்லியன் கனமீட்டர் கொள்ளளவு உள்ள அணைகளைக் கட்டியிருக்கின்றன. இந்தியா முழுவதிலும் வருடத்திற்கு 1,500 பில்லியன் கனமீட்டர் அளவு தண்ணீர் வெள்ளத்தினால் கடலில் கலக்கிறது. தென்னக நதிகளில் இருந்து வரும் வெள்ளத்தில் மட்டும் 84.9 பில்லியன் கனமீட்டர், அதாவது 3000 டி.எம்.சி தண்ணீர் கடலில் கலக்கிறது. 1970-ம் ஆண்டிற்குப் பிறகு 271 டி.எம்.சி கொள்ளவு கொண்ட 6 பெரிய அணைகளை தமிழ்நாடு கட்டியிருக்கிறது. இந்த ஆறு அணைகளில் மேட்டூர் தான் பெரிய அணை. அதன் கொள்ளளவு 2.647 பில்லியன் கன மீட்டர். ஒரு நதி உற்பத்தியாகும் இடத்தில் இருந்து, அது பாய்ந்தோடி வரும் பாதையில் உள்ளவர்களை காட்டிலும், அந்த நதி எங்கு முடிவடைகிறதோ, அந்த இடத்தில் வசிக்கும் மக்களின் விவசாய மற்றும் குடிநீர் பயன்பாட்டிற்கு முன்னுரிமை உண்டு என்பது, உலக முழுவதும் பின்பற்றக்கூடிய சட்டமாகும். அந்த உலக வழக்கப்படியே தமிழகம் போராடுகிறது. இந்திய ஜனநாயக நாட்டில் ஒதுக்கப்பட்ட ஒரு மாநிலமாக இன்னமும் தமிழகம் போராடிக் கொண்டே இருக்கிறது. காவிரி நடுவர் மன்றத் தீர்ப்பை அரசிதழில் வெளியிட வேண்டிய சாதாரண கடமையை கூட மத்திய அரசு வேண்டுமென்றே தாமதிக்கிறது. தமிழக முதல்வரின் சட்டப் போராட்டத்தால் ஆறு ஆண்டுகள் கழித்தே வெளியிடப்படுகிறது. 
எப்பொழுதெல்லாம் தண்ணீர் பற்றாக்குறை வருகிறதோ, அப்போதெல்லாம் உச்ச நீதிமன்றம் நியாயத்தை சொல்லி தமிழகத்திற்கு அதன் உரிமையான 419 டி.எம்.சி தண்ணீரைவிடச் சொன்னால், உடனே கர்நாடக அரசு, சட்டம் ஒழுங்கு சீர்குலைவை ஏற்படுத்தி, உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பை மதிக்காமல் நடப்பது மட்டுமல்ல, கர்நாடகாவில் வாழும் தமிழர்களை தாக்கி, அவர்களது உடமைகளை, வாகனங்களை, கடைகளைத் தாக்கி அழிப்பது வழக்கமாகிவிட்டது. இதுவரை தமிழகத்திற்கு நியாயமாக கிடைக்க வேண்டிய காவிரி தண்ணீர், அரசியல் சாசனப்படியும் கிடைக்கவில்லை. இதற்கிடையில், செப்டம்பர் 20 வரை, 12000 கன அடி நீர் தினமும் திறந்து விடப்படும் என்று கூறப்படுகிறது. அது தினமும் எவ்வளவு வருகிறது என்பதைப் பற்றிய செய்தி இல்லை. ஆனால், இந்த பிரச்சினைக்கான தீர்வைப் பற்றி டாக்டர் அப்துல் கலாம், தமிழக, கர்நாடக, ஆந்திர, கேரளா அரசுகளிடம் விவாதித்திருக்கிறார். அவர்களது சட்டமன்றங்களிலும் விவாதித்திருக்கிறார். அவரது ஆலோசனையின்பேரில், பேராசிரியர் ஏ.சி.காமராஜுடன் இணைந்து நான்கு மாநிலங்களுக்கான தென்னக நீர்வழிச்சாலை திட்டத்தை வடிவமைத்தோம். 

அதன்படி, கடல்மட்டத்தில் இருந்து பொதுவாக 250 மீட்டர் உயரத்தில் நான்கு மாநில அணைகளையும் மழைப்பிடிப்பு பகுதிகளையும் இணைத்து, நீர் வழிச்சாலைகளை உருவாக்கினால் ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் ரூ.30 ஆயிரம் கோடி முதல் ரூ,50 ஆயிரம் கோடி வரை செலவாகும் என திட்ட அறிக்கையை சமர்ப்பித்திருக்கிறோம். இந்த ஆய்வு அறிக்கை குறித்து, பிரதமர் மோடிக்கும் நான்கு மாநில முதல்வர்களுக்கும் கடிதம் எழுதியிருக்கிறோம். தென்னக நீர்வழிச்சாலை வந்தால் இந்த நான்கு மாநிலத்திலும் வெள்ளத்தால் கடலில் கலக்கும் 3000 டி.எம்.சி தண்ணீரை, எவ்வித பிரச்சினையில்லாமல் பகிர்ந்து கொள்ளலாம்.
அந்த அந்த மாநிலத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்ட அணைக்கட்டுகளில் தேக்கிக் கொள்ளும் நீரை தவிர்த்து, இந்த வெள்ளநீரை பகிர்ந்து கொள்ளலாம். அதையும் மீறி 10 முதல் 20 சதவீதம் மட்டுமே கடலில் கலக்கும். இது ஒன்றுதான் பிரச்னைக்குத் தீர்வைத் தரும். இதற்கான சாத்தியக் கூறுகளை நான்கு மாநில முதல்வர்களும் ஆராய வேண்டும். இதை நடைமுறைப்படுத்தத் தொடங்கினால், ஐந்து முதல் 7 ஆண்டுகளுக்குள் தென்னக நீர்வழிச்சாலை பயன்பாட்டிற்கு வரும். தேவையில்லாமல், மக்களை மோத விட்டு, வேடிக்கை பார்ப்பதை விட்டுவிட்டு, ஆக்கப்பூர்வமாக சிந்தித்தால், இது ஒரு வரலாற்று சாதனையாக பார்க்கப்படும். நமக்குத் தேவை தென்னக நீர்வழிச் சாலையா? மீண்டும் கற்காலமா என்பதை அரசுகளே தீர்மானித்துக் கொள்ளட்டும்" என்றார் உறுதியான குரலில். 

உலக இளம் அரசியல் தலைவர்கள் மாநாடு

உலக இளம் அரசியல் தலைவர்கள் மாநாடு’ அமெரிக்காவில் கடந்த ஒரு மாதங்களுக்கு மேலாக நடைபெற்றது. அந்த மாநாட்டில் கலந்து கொள்ள, இந்தியாவில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர் தமிழன் பிரசன்னா. ஆகஸ்ட் 4-ம் தேதி தொடங்கிய அந்த மாநாடு, ஆகஸ்டு 30-ம் தேதி நிறைவடைந்தது. ஒரு மாதத்திற்கும் மேலாக, அமெரிக்காவின் பல நகரங்கள், மகாணங்களில் சுற்றுப்பயணம் முடித்துவிட்டு வந்த பிரசன்னாவின் அனுபவங்களைக் கேட்டோம்.

உலக இளம் அரசியல் தலைவர்கள் மாநாட்டின் நோக்கம் என்ன?

‘உலக இளம் அரசியல் தலைவர்கள் மாநாடு’ 1906-ம் ஆண்டு முதல் ஒவ்வொரு ஆண்டும், அமெரிக்காவில் நடக்கிறது. உலகின் பல்வேறு நாடுகளில், அரசியல் தளத்தில் நம்பிக்கைக்கு உரியவகையில் செயல்படும் இளைஞர்கள் இந்த மாநாட்டில் கலந்து கொள்ள தேர்வு செய்யப்படுகின்றனர். அமெரிக்க அரசாங்கமே இதற்கான தேர்வைச் செய்கிறது. ஒவ்வொரு நாட்டிலும் உள்ள, அமெரிக்கத் தூதரங்கள் இந்தப் பணியைச் செய்கின்றன. அப்படித் தேர்வு செய்யப்பட்டவர்களுக்கு, அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் நிர்வாகம் செயல்படும் முறை, நிர்வாக அமைப்பில் உள்ள படிநிலைகள் பற்றி விளக்குகின்றனர். இதுதான் இந்த மாநாட்டின் நோக்கம்.
‘உலக இளம் அரசியல் தலைவர்கள் மாநாட்டில் கலந்து கொள்பவர்களை, அமெரிக்கா எந்த அடிப்படையில் தேர்ந்தெடுக்கிறது?

’அரசியல் தளத்தில் இளைஞர்களாக உள்ளவர்களில், நம்பிக்கைக்குரியவகையில், தொலைநோக்குப் பார்வையுடன் செயல்படுபவர்களை அமெரிக்கா தேர்வு செய்கிறது. இந்தியாவில் உள்ள ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் உள்ள, அமெரிக்கத் தூதரகங்கள், இதற்கு ஆட்களை தேர்வு செய்து அனுப்புகின்றனர். அப்படி மாநிலங்களில் இருந்து அனுப்பப்பட்டவர்களின் பட்டியலில் இருந்து ஒருவரை வாஷிங்டன் தேர்ந்தெடுக்கிறது. இந்தியாவின் ஒவ்வொரு மாநிலத்தில் இருந்தும் அனுப்பப்பட்டவர்களின் பட்டியலில் இருந்து நான் தேர்வு செய்யப்பட்டேன். என்னைப்போல், இஸ்ரேல், பிரேசில், காங்கோ, மசிடோனியா, தைவான், மொராக்கோ, ஜப்பான், உகாண்டா உள்ளிட்ட 18 நாடுகளில் இருந்து இளம் அரசியல் தலைவர்கள்  வந்திருந்தனர்.’
மாநாட்டில் கலந்து கொண்ட அனுபவம் எப்படி இருந்தது? 

‘வெளிப்படையான அரசாங்கம்’ என்பதுதான் இந்த மாநாட்டில் எங்களுக்கான மையமாக இருந்தது. அதுபற்றிய விவாதங்கள், விளக்கங்கள், நடைமுறைச் சாத்தியங்கள் குறித்த பரிசீலனைகள், அமெரிக்காவில் அது எப்படி சாத்தியப்பட்டுள்ளது என்பதை ஒரு பருந்துப் பார்வையில் அறிந்து கொண்டோம். வெளிப்படையான அரசாங்கம், கணக்குசார் நிர்வாகம், நல்ல அரசியல் பண்புகள் என்பது ஒரு நல்ல அரசாங்கத்திற்கு அவசியம் என்பதை வலியுறுத்தினார்கள்.

இந்தியாவுக்கு டெல்லியைப்போல், அமெரிக்காவுக்கு  வாஷிங்டன். அமெரிக்காவின் மத்திய அரசு அங்கிருந்துதான் இயங்குகிறது. அதில், ‘டிபார்ட்மென்ட் ஆப் ஸ்டேட்ஸ்’ என்று ஒரு துறையை  உருவாக்கி உள்ளனர். அந்தத் துறைதான், அமெரிக்காவின் மூளை. அமெரிக்காவின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் இங்குதான் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. ஆனால், அதைக்கூட அவர்கள் வெளிப்படையாக வைத்துள்ளனர். இதோடு, எஃப்.பி.ஐ, பாதுகாப்பு அமைச்சகம், தேர்தல் ஆணையம் ஆகியவற்றைப் பற்றியும் விளக்கினார்கள். அங்குள்ள தேர்தல் நடைமுறைகளை அறிந்து கொண்டோம். அரசாங்கம் வெளிப்படைத்தன்மையோடு செயல்படுவதை அதன ஒவ்வொரு அடுக்கிலும், கவனமாக கண்காணிக்கப்படுகிறது. அரசு நிறுவனங்கள், அரசு சாரா நிறுவனங்கள், நாடாளுமன்றம் அனைத்தும் ஒன்றோடு ஒன்று இணைக்கப்பட்டு, இந்தக் கண்காணிப்பு நடைபெறுகிறது. நாடாளுமன்றத்தில், காங்கிரஸ், செனட் என்று இரண்டு அவைகள் உள்ளன. ‘ஒரு பயனாளியும், அவருக்காக செயல்படும் அரசு அதிகாரியும் நேருக்கு நேர் சந்திப்பதை தவிர்க்கும்வகையில், நிர்வாக முறையை அமைத்துள்ளனர். ஏனென்றால், நேருக்குநேர் அந்த இருவரும் சந்திக்கும்போதுதான், ஊழலுக்கான வழி உருவாகிறது. அதனால், அதைத் தவிர்க்கிறார்கள். எல்லாவற்றையும் இ-மெயிலில் வைத்துக் கொள்கின்றனர். அரசாங்கத்தின் சார்பில், கொடுக்கப்படும் அந்த இ-மெயில் வசதி மிகத் துல்லியமாக செயல்படுகிறது.

அதுபோல, அங்கிருக்கும் செனட்டர்களைச் சந்தித்தோம். செனட்டில், கட்சி சார்புடைய குழுக்கள், இரு கட்சி சார்புடைய குழுக்கள், கட்சி சார்பற்ற குழுக்கள் அங்கம் வகிக்கின்றன. இதைப்போல, அரசு ஊழியர்களுக்கான எத்திக்ஸ் கமிட்டி ஒன்றும் செயல்படுகிறது. அவர்கள் அரசு ஊழியர்களுக்கான கடமை, அவர்களின் நேர்மை என்பதையெல்லாம் வரையறுக்கிறது. ஓ.ஏ.ஜி என்று அமைப்பு, நம்முடைய சி.ஏ.ஜி.யைப்போல இருக்கிறது. ஆனால், சி.ஏ.ஜியிடம் இல்லாத அளவிற்கு அதிகாரங்கள் அவர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளன.
வெளிப்படையான அரசாங்கம் என்பது அமெரிக்காவில் எந்தளவிற்கு சாத்தியப்பட்டுள்ளது? 

'ஒருவர் ஒரு தகவல், ஒரு கோப்பு, நாடாளுமன்ற செனட் நடக்கும் வீடியோக்கள் என்று எதை வேண்டுமானாலும் எப்போது வேண்டுமானாலும் பார்க்கலாம். ஒருவர் நேரில் வந்து குறிப்பிட்ட ஆவணத்தைக் கேட்டு விண்ணப்பித்தால், 24 மணி நேரத்திற்குள் அதை அவருக்கு கொடுக்க வேண்டும் என்று விதி வைத்துள்ளனர். கொடுக்கவும் செய்கிறார்கள். இ-மெயில் மூலம் கேட்டால், 10 நாட்களுக்குள் கொடுக்கின்றனர். தபாலில் கேட்டால் ஒரு மாதத்திற்குள் கொடுக்கின்றனர். அந்தளவிற்கு வெளிப்படைத்தன்மையோடு அரசாங்கம் செயல்படுகிறது.

கலிபோர்னியாவில் அதை நேரடியாகக் கண்டோம். மாநில அரசின் செயல்பாடுகளைப்  பார்ப்பதற்காக அங்கு போய் இருந்தோம். அங்கு சட்டமன்ற நடவடிக்கைகள் எந்தளவிற்கு வெளிப்படைத்தன்மையோடு இருக்கிறது என்பதைப் பார்த்தபோது, தமிழகத்தில் இருந்து போன எனக்கு ஏக்கமாகவே இருந்தது.  அவையில் இருக்கும் அனைத்து உறுப்பினர்களுக்கும் டிஜிட்டல் பெயர் பலகை வைத்துள்ளனர். அவையில் இருப்பவர்களின் பெயர்களை ‘கிரீன் லைட்’டில் போடுகிறார்கள். வேலை நிமித்தமாக வெளியில் போய் உள்ள உறுப்பினர்களின் பெயர்களை, ‘மஞ்சள் லைட்’டில் போடுகிறார்கள்.  விடுமுறையில் சென்றிருப்பவர்களின் பெயர்கள் ‘ரெட் லைட்’டில் காட்டப்படுகிறது. அதற்கு கீழ், அவர்கள் என்ன காரணத்திற்காக விடுமுறை என்பதையும் குறிப்பிடுகிறார்கள். சட்டசபை தொடங்கியதும், அது நேரடியாக ஒளிபரப்பு செய்யப்படுகிறது. அதை நம்மால் பார்க்க முடியவில்லை என்றால், அதற்கான வீடியோ லிங்க் கேட்டு நாம் மெயில் அனுப்பினால் போதும். 24 மணி நேரத்திற்குள் முழு வீடியோவிற்கான இணைப்பை நமக்கு மெயில் அனுப்புகிறார்கள்.'

அமெரிக்க அரசியல்வாதிகளிடம் இருக்கும் குறை-நிறைகள் என்று என்று எதைக் குறிப்பிடுவீர்கள்?

’அவதூறு பேச்சுகள், அவதூறு பார்வைகள் மிகக் கடுமையாக அவர்களிடம் இருக்கிறது. அங்குள்ள அரசியல்வாதிகளை ஒரே இடத்தில் சந்திக்கவைக்கும்போது, அவர்கள் நம்மூர் அரசியல்வாதிகளைவிட அதிகமாக வெறுப்பை உமிழ்கின்றனர்; அவதூறாகப் பேசுகின்றனர். இது மிகப்பெரிய குறையாக இருக்கிறது. ஆனால், நேரம் தவறாமை, பொதுமக்களுக்கான மதிப்பை அவர்கள் கொடுப்பதில் நம்மூர் அரசியல்வாதிகளைவிட பல மடங்கு உயர்ந்து நிற்கின்றனர்.’
 

‘சாண்டில்யன்’ என்னும் சகாப்தம்!

‘‘மனிதனை மீறிய சந்தர்ப்பங்கள் வாழ்க்கையை எவ்வளவு தூரம் திருப்பிவிடுகின்றன என்பதற்கு நான் ஓர் உதாரணம்.’’ - இது, ‘சரித்திர நாவல்களின் ஜாம்பவான்’ சாண்டில்யன் தன்னுடைய, ‘போராட்டங்கள்’ நூலில் எழுதிய வரிகள்.
‘‘ஒரு படத்துக்கு மக்கள் மத்தியில் ஐந்து ஆண்டுகள் மட்டுமே மவுசு இருக்கும். ஆனால், நான் எழுதும் புத்தகங்களுக்கு 500 ஆண்டுகள் மவுசு இருக்கும். அதனால்தான் நான் எழுத்துத் துறையைத் தேர்ந்தெடுத்தேன்’’ என்கிற தன்னம்பிக்கையைக் கொண்டிருந்தவர் சாண்டில்யன்.
சினிமா, நாடகம், சங்கீதம் மீது காதல்!
அந்த மாபெரும் எழுத்தாளர், நாகை மாவட்டம் மயிலாடுதுறையை அடுத்துள்ள திருஇந்தளூரைச் சேர்ந்த சடகோபன் அய்யங்கார் - பூங்கோதைவல்லி தம்பதியருக்கு 1910, நவம்பர் 6-ம் தேதி மகனாய்ப் பிறந்தார். சிறுவயதிலிருந்தே தந்தையின் இலக்கிய ருசியால் வளர்க்கப்பட்டார். காலை எட்டு மணி வரை உறங்கப் பிரியப்பட்ட சாண்டில்யனை, விடியற்காலை ஐந்து மணிக்கே எழுப்பி முகுந்தமாலை சொல்ல வைத்துவிடுவாராம் அவரது தந்தை. திருச்சி செயின்ட் ஜோசப் கல்லூரியில் பட்டம்பெற்ற அவர், அப்போதே தேச விடுதலைப் போராட்டத்திலும் பங்கெடுத்துக்கொண்டார். மூதறிஞர் ராஜாஜியின் தாக்கத்தால் அதில் ஒரு துரும்பாக அவரும் அடித்துச் செல்லப்பெற்றார். சினிமா, நாடகம், சங்கீதம் ஆகியவற்றின் மீது கல்லூரிக் காலத்திலிருந்தே காதல் கொண்டிருந்தார்.

‘‘சும்மா கதை எழுது தம்பி!’’
1932-ல் சென்னை தி.நகரில் குடியேறியது சாண்டில்யனின் குடும்பம். அங்கேதான் கல்கியும், சாமிநாத சர்மாவும் வசித்துவந்தனர். ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் சாமிநாத சர்மா நடத்திய பஜனையில் கல்கியும், சாண்டில்யனும் கலந்துகொண்டனர். இதனால் அவர்களின் நட்புப் பாலம் விரிந்தது. இருவரும் சாண்டில்யனை கதை எழுதச் சொன்னார்கள். ஆனால் மறுத்துவிட்டார். ‘திராவிடன்’ பத்திரிகை ஆசிரியர் சுப்பிரமணியம், ‘‘சும்மா கதை எழுது தம்பி’’ என்று கட்டாயப்படுத்த, அதன் காரணமாகவே, அவருடைய ‘சாந்த சீலன்’ என்னும் முதல் சிறுகதை உதயமானது. அது, காங்கிரஸை ஆதரித்த கதை... அவருடைய தந்தைக்கும், அவருக்குமான கதை. ‘‘காங்கிரஸ் கதையை நமது பேப்பரில் எப்படிப் போடலாம்’’ என்று ‘திராவிடன்’ நிர்வாகிகள் கொந்தளித்தனர். இதனால் சுப்பிரமணியம் சிக்கலுக்குள்ளானார். ‘‘கதைதான் நன்றாக எழுதுகிறாயே... இன்னும் எழுதேன்’’ என்று கல்கியும், சாமிநாத சர்மாவும் சொல்ல... ‘கண்ணம்மாவின் காதல்’, அதிர்ஷ்டம்’ ஆகிய கதைகள் ‘ஆனந்த விகடனி’ல் பிரசுரமாயின. அதன்பிறகு ‘சுதேசமித்திரன்’ ஆசிரியர் நிவாஸன், அவரைப் பத்திரிகையாளராக்கினார். உயர் நீதிமன்ற வழக்குச் சம்பந்தமான செய்திகள் ஆங்கிலப் பத்திரிகைகளில் மட்டுமே வந்துகொண்டிருந்தன. அதை மாற்றி, தமிழ்ப் பத்திரிகைகளில் இடம்பெற புத்துயிர் ஊட்டினார். அந்தக் காலத்தில் தள்ளாட்டத்தில் இருந்த தமிழ்மொழியைத் தலைநிமிரச் செய்தார்.

‘சினிமா பார்ப்பது கெடுதலா?’
‘பலாத்காரம்’ என்கிற தமிழகத்தின் முதல் அரசியல் நாவலை எழுதினார். அந்த நூலுக்கு, காங்கிரஸ் தலைவர் சத்தியமூர்த்தி முன்னுரை எழுதியிருந்தார். இந்த நாவலுக்குப் பிறகு அவருடைய மதிப்புக் கூடியது. பிற்காலத்தில், ‘புரட்சிப்பெண்’ என்ற தலைப்பில் அந்த நாவல் வெளிவந்தது. பி.என்.ரெட்டியிடமும், சித்தூர் நாகையாவிடமும் சினிமாவில் திரைக்கதை எழுதும் கலையைக் கற்றுக்கொண்டு அதில் கால்பதித்தார். ‘அம்மா’, ‘தியாகய்யா’, ‘என் வீடு’ ஆகிய படங்களுக்கு திரைக்கதை எழுதினார். மீண்டும் ‘சுதேசமித்திரனி’ல் சேர்ந்து சரித்திரக் கதைகளை எழுத ஆரம்பித்தார். ‘அமுதசுரபி’ நிர்வாகத்தாரின் வற்புறுத்தலால், அந்த இதழுக்கு சரித்திரச் சிறுகதைகளை எழுத ஆரம்பித்தார். அதே இதழில், ‘ஜீவபூமி’ என்கிற கதையையும் தொடராக எழுதினார். ‘ஜீவபூமி’ தொடருக்குப் பிறகு, ‘மலைவாசல்’ என்ற தொடரை எழுதினார். இந்தப் புதினத்துக்குக் கிடைத்த வரவேற்பால், பல வரலாற்றுப் புதினங்களை எழுத ஆரம்பித்தார். ‘கன்னிமாடம்’, ‘கடல்புறா’ (மூன்று பாகங்கள்), ‘யவனராணி’ மூங்கில்கோட்டை’, ‘ராஜ பேரிகை’, ‘அவனி சுந்தரி’, ‘பல்லவ பீடம்’ முதலிய பிரமாண்டமான நாவல்களை எழுதினார். இவர் எழுதிய மிகப்பெரிய நாவல் ‘கடல்புறா’. இந்தியாவிலேயே அதிகம் எழுதி சரித்திரம் படைத்த சாதனையாளர் சாண்டில்யன்தான். 1948-ல், ‘‘பத்திரிகைத் தொழிலைத் தொழிற்சங்க ரீதியில் அமைக்க வேண்டும்’’ என்று குரல்கொடுத்தார். ‘‘பத்திரிகை ஊழியர்களுக்குத் தொழிற்சங்க அமைப்பு வேண்டும்’’ என்ற கருத்தை முதன்முதலில் இந்தியாவில் பதித்தவரும் இவர்தான். ‘தமிழ்நாடு பத்திரிகையாளர் சங்கத்தை’த் தொடங்கினார். அது, ‘தென்னிந்தியப் பத்திரிகையாளர் சம்மேளனம்’ என்ற பெயரில் பிரபலமடைந்தது. சினிமாவைத் தாக்கி எழுதுபவர்களுக்கு அவர், தன் பேனாவின் வலிமையால் பதில் சொன்னார். சினிமா பற்றி ராஜாஜி கூறிய கருத்துகளை எதிர்த்து, ‘சினிமா பார்ப்பது கெடுதலா?’ என்ற கட்டுரையை 1952-இல் எழுதினார். 1987 வரை தன் எழுத்துப் பயணத்தில் முத்திரை பதித்த அவர், அதே ஆண்டில் மறைந்தார்.
''எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு பாரம்பர்யம் உண்டு!''
ஒரு சமயம் கல்லூரிப் பெண்கள் சிலர் சாண்டில்யனைச் சந்திக்கச் சென்றிருக்கின்றனர். அப்போது ஒரு மாணவி, ‘‘சில வேளைகளில் உங்கள் நாவல்களில் அதிகமாகக்கூட (செக்ஸியாக) எழுதிவிடுகிறீர்களே’’ என்று கேட்டிருக்கிறார். அதற்கு அவர், ‘‘எந்த இடத்தில் அதிகம் என்று சொல்ல முடியுமா” என்று வினவியிருக்கிறார். அதற்கு அந்த மாணவி, ‘‘அதெப்படி முடியும்? பல இடங்களில் இருக்கின்றன’’ எனச் சொல்ல... ‘‘எந்த இடத்திலும் இலக்கிய வரம்பை மீறி, பண்பாட்டு வரம்பை மீறி, எதுவும் இருக்காது. எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு பாரம்பர்யம் உண்டு. இலக்கியத்துக்கும் அப்படித்தான்’’ என்று பதிலளித்திருக்கிறார்.
‘‘சாண்டில்யனுடைய ‘கடல் புறா’ நாவலைப் படித்தபிறகுதான், தான் நீண்ட கடல் பயணம் செய்ய விரும்பினேன்’’ என்று விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரன் ஒருமுறை கூறியிருந்தார்.
''வாசகர்களை ஈர்க்கக்கூடியவை...''
சாண்டில்யன் வாசகர் ஒருவரிடம் பேசினோம். ‘‘நான் 10-ம் வகுப்பு படித்தபோது என் தந்தை எனக்குச் செலவு கொடுத்த பணத்தில் சாண்டில்யனின், ‘ராஜ பேரிகை’ நாவலை வாங்கிப் படித்தேன். அந்த அளவுக்கு அவருடைய நாவல்கள் மீது எனக்கு ஈர்ப்பு அதிகம். இன்றும் நிறையப் பேர் சரித்திர நாவல்களை எழுதலாம். ஆனால் அவர் இறந்தபிறகும் சரித்திர நாவல்களுக்கு ஓர் அங்கீகாரம் இருக்கிறது என்றால் அது அவருக்கு மட்டும்தான். எத்தனை முறை மறுபதிப்பு செய்யப்பட்டாலும் அவருடைய நாவல்களுக்கு என்று தனிப்பட்ட வாசகர்கள் உண்டு. அவற்றை வெளியிடும் பதிப்பகத்தாருக்கும் ஒருபோதும் விற்பனை குறைவதில்லை. அவருடைய நாவல்கள் வாசகர்களை ஈர்க்கக்கூடியவை... பிரமிப்பானவை. உதாரணத்துக்குச் சொல்லப்போனால், ‘விஜய ராணி’யில் ஓர் இளவரசி குதிரையில் இறங்கும் காட்சியை இரண்டு அத்தியாயங்களுக்கு எழுதியிருப்பார். அதேபோல் அவருடைய இன்னொரு நாவலில் போர்க்காட்சியைத் திரையில் பார்க்கும்படியான அளவுக்கு தன் கண்முன்னே காட்டியிருப்பார். நம்மை ஆண்ட ராபர்ட் கிளைவ்வைகூட ஓர் எழுத்தாளனாய் அங்கீகரித்து நாவலை உருவாக்கியவர் சாண்டில்யன். இன்றும் சென்னை கன்னிமரா நூலகத்துக்குச் சென்று அவருடைய சில நூல்களைப் படிக்கத் தேடினால், அது குறிப்புதவிப் பகுதியில் மட்டுமே உள்ளது. நூலகத்தில் உறுப்பினர்களாக இருப்பவர்களுக்கு அதை வாடகைக்குக் கொடுப்பதில்லை. அந்த அளவுக்குப் பாதுகாக்கப்படுகிறது’’ என்றார்.
‘‘எழுத்துக்கும் சாவுக்கும் சம்பந்தம் உண்டா என்று கேட்காதீர்கள். நல்ல எழுத்து சாவதில்லையே தவிர, நல்ல மனிதன் செத்துப்போகிறான்’’ - ‘போராட்டங்கள்’ நூலில் அவர் எழுதிய வரிகள்.
அவருடைய எழுத்து, சாகவில்லை என்பதை நிரூபித்துவிட்டார்

How Ancient Tamilians found the SEA route?

ஆமைகள் இனப்பெருக்கத்துக்காக, கடல் நீரோட்டங்களைப் பயன்படுத்தி 150, 180 நாட்கள் பயணிக்கின்றன. இதை அவதானித்த தமிழர்கள், ஆமைகளைப் பின்பற்றி கடல் நீரோட்டங்களைக் கண்டறிந்து மத்திய தரைக்கடல், தென் கிழக்கு ஆசியா உள்பட உலகின் பல்வேறு நாடுகளுக்கும் கடல் வழிப்பயணம் மேற்கொண்டனர். முந்நீர் பழந்தீவு பன்னீராயிரம் என சோழர் காலக் கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன. இந்த 20 ஆயிரம் தீவுகளில் 9,000 தீவுகள் நீரில் மூழ்கி விட்டன.

இவற்றை சோழர்கள் எப்படிக் கணக்கிட்டார்கள் என்பது வியப்புக்கும் ஆய்வுக்கும் உரியது. கப்பல் கட்டுமானத்துக்கு மற்ற நாட்டவர் 2 மரங்களைப் பயன்படுத்த, தமிழர்கள் 20 வகையான மரங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். பாறைகளில் மோதினால் உடையாமல் இருக்க கப்பலின் அடிப்பகுதியில் கழட்டி விடும்படியான கட்டமைப்பைக் கொண்ட தொழில்நுட்பத்தை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாகவே தமிழர்கள் பின்பற்றி வந்துள்ளனர். பிற்காலத்தில்தான் தென்னிந்தியர்களிடம் இருந்து ஐரோப்பியர்கள் கற்றுக்
கொண்டனர்.

தெப்பம் என்ற சொல், பல்வேறு மொழிகளில் படகைக் குறிப்பதாகவே உள்ளது. கிரேக்கத்தில் பாண்டியன்-1, 2 என்ற மன்னர்கள் ஆண்டுள்ளனர். அங்கு சிற்றரசர்களாக பல்லா என்ற வம்சத்தினர் ஆண்டுள்ளனர். பல்லா இனத்தவர்
கிழக்கில் இருந்து வந்த வேளாண்தொழில் சார்ந்தவர்கள் என கிரேக்க பழம் நூல்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

தகடூரில் இரும்பு சார்ந்த நாகரிகம் இருந்துள்ளது. அப்பகுதியை ஆண்டவன்
அதியமான். அவன் மகன் பெயர் எழினி. துருக்கியில் இரும்பு சார்ந்த பகுதி இன்றும் அதியமான் என அழைக்கப்படுகிறது. இரும்பு உருக்கும் ஆலைப் பகுதி எழினி என்ற பெயரில் அழைக்கப்படுகிறது. பிரேசிலில் உறை, வசி, ஊர் என அழைக்கப்படும் பகுதிகள் உள்ளன. ஜப்பானில் குரில் என்ற பகுதியில் மருதை என்ற ஊர் உள்ளது. சீனாவில் 5 ஊர்கள் பாண்டியன் என்ற பெயரில் அமைந்துள்ளன. பாண்டியன் என்ற சொல்லுக்கு சீனத்தில் வேர்ச்சொல் இல்லை. ஆகவே இது தமிழகம் சார்ந்த பெயர் என அறிஞர்கள் உறுதிப்படுத்தியுள்ளனர்.

கொரியாவின் அரசியாக பாண்டிய இளவரசி ஒருவர் இருந்துள்ளார். கி.பி. 45-இல் இந்தோனேசியாவை ஸ்ரீமாறன் என்ற தமிழ் மன்னன் ஆண்டுள்ளான். ஆஸ்திரேலியாவில், குமரி, நான்மாடல், துங்காவி என்ற பெயரில் ஊர்கள் உள்ளன. பெரு, சிலியில் நெடுங்கற்கள் நிறைந்த பகுதிகள் வால்பாறை என அழைக்கப்படுகின்றன. பழந்தமிழரின் கடல் பயணங்களை இவை உறுதிப்படுத்துகின்றன. பாண்டியர்கள் காளை, மீன் ஆகியவற்றோடு ஆமை இலச்சினைகளையும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். தமிழகத்தில் 79 கோயில்களில் கடல் ஆமைச் சிற்பங்கள் உள்ளன. கிரேக்க, பாண்டிய நாணயங்களில் ஆமை உருவங்கள் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன.

ஆமைகளின் கடல்வழித்தடமும் ஒன்றுதான். ஆமைகள் இனப்பெருக்கம் செய்யும் கடலோரப் பகுதிகளே பழங்காலங்களில் துறைமுகமாகச் செயல்பட்டுள்ளன. பர்மாவில் இருந்து தேக்கு மரங்களை வெட்டி கடலில் போட்டால் அவை தாமாகவே தனுஷ்கோடி வந்தடைந்துள்ளன. ஆச்சரியப்படத்தக்க வகையில் இந்த கடல் நீரோட்டத்தைத் தமிழன் பயன்படுத்தியுள்ளான்.